[layerslider id=”17″]Historia Simurga, wielobarwnego ptaka, rozpoczyna się gdzieś w antycznej Persji pod koniec XII wieku. Niejaki Farid Ud-Din Attar w 4500 linijkach tekstu opowiedział historię niezwykłą, alegorię jak dziś zwykło nazywać się takie poematy. Przebywający gdzieś bardzo daleko, król ptaków Simurg, przelatując nad Chinami zgubił jedno ze swych prześlicznych piór i tak oto przestał być królem, zaraz potem nastąpił chaos. Ptaki świata zmęczone panującą anarchią i zamieszaniem, postanowiły odszukać króla by przywrócić mu godność, by wreszcie zapanował pokój. Niestety zadanie to nie jest łatwe. Wiedzą jedynie, że imię ich króla znaczy „trzydzieści ptaków”, wiedzą, że jego olbrzymi zamek jest położony gdzieś na szczycie górskiego łańcucha otaczającego Ziemię, a nazywanego Kaf. Wiele ptaków boi się podjęcia tego wyzwania. Słowik żali się, opowiadając o miłości do róży; papuga eleganckimi słowami opisuje swą piękność z powodu której trafiła do klatki; przepiórka snuje opowieść o tym jak to nie może żyć bez gór, czapla bez bagien, a sowa bez ruin. Wreszcie udaje im się wszystkim porozumieć i podjąć decyzję – ruszają wspólnie w drogę. Decydują się na bardzo niebezpieczną przygodę w trakcie której przelatują ponad siedmioma dolinami: Przygodą, Miłością, Zrozumieniem, Rozdzieleniem, Połączeniem, Zachwyceniem i wreszcie Unicestwieniem.

Podróż to była długa i uciążliwa. Wiele ptaków zrezygnowało z niej już w trakcie trwania, a inne zginęły podczas przeprawy przez kolejne doliny. Zaledwie trzydzieści z nich, oczyszczonych przez cierpienie dotarło do góry Simurga. Gdy go spostrzegły, wiedziały już, że one same są Simurgiem, że Simurg to każdy z nich ale i wszystkie razem.

Wspomniany na początku film to „Arrival”. Opowiada historię przybycia na Ziemię istot nieznanych, pozaziemskich. Ich wielkie, olbrzymie pojazdy kosmiczne lądują w 12 różnych punktach naszego globu. Sytuacja wymyka się spod kontroli i ludzkość szybko staje na krawędzi wojny. Profesor językoznawstwa, pani Louise Banks bierze na swe barki ogromną odpowiedzialność – ma pokierować grupą próbującą nawiązać kontakt z przybyszami. Banks ostatecznie sama musi stoczyć walkę z czasem dla uratowania samej siebie i prawdopodobnie całej ludzkości.

Jej zadanie jest szalenie proste. Zadając przygotowane przez wojsko pytania ma dowiedzieć się skąd przybyli i jakie zamiary mają przybysze. Proste, prawda? Dla kogoś kto posługuje się językiem swego narodu od momentu narodzin, to zapewne jest błahostką. Dla kogoś kto uczy się nowego języka od podstaw, szuka niuansów, rozpoznaje znaczenia i przenośnie nie jest to już takie proste. Rozwiązanie tego komunikacyjnego problemu leży w nas samych okryte grubą warstwą ksenofobii, antysemityzmu, rasizmu i nacjonalizmu, szarym pyłem stereotypów, podziałów i szowinizmu.

Simurg to ptak wyjątkowy, reprezentuje wszystkich nas i każdego z osobna. To jesteśmy My – wielobarwny, krzykliwy tłum ludzki, posługujący się prawie trzema tysiącami języków, potrafiący odróżniać dobro od zła. Dlaczego napisałem o tym filmie? Dlaczego napisałem o Simorgu? Ponieważ chcę zaprosić wszystkich do prawdziwego pokochania miłości do spraw skomplikowanych i kłopotliwych. Do odrzucenia wiary w postacie symbole, politycznych przywódców i partii, a co za tym idzie podziałów. Do zaprzestania kopania rowów dzielących dawnych przyjaciół, budowania muru, spychania w cień tych o innym kolorze skóry lub wyznających innego Boga.

Jeżeli ma nam udać się odnaleźć, zagubione pióro króla Simurga, tak jak udało to się ptakom, to jedynie wspólnie. I nigdy już więcej nie wołajmy głośno: „Następnym razem zachłysnę się Tobą!” Bo może nie będzie następnego razu? Może nie wydarzy się już więcej ten dzień? Lecz to wiedzą tylko nieliczni…

Żeby poznać ducha świata trzeba go szukać w sobie,
żeby zaś poznać swą wyższą jaźń należy szukać jej w świecie.

Herman Hesse