Jednym z popularnych powiedzonek jest kilkukrotnie użyty w serialu „Stawka większa niż życie” parol: „W Paryżu najlepsze kasztany są na placu Pigalle” – „Zuzanna lubi je tylko jesienią. Przysyła ci świeżą partię.” pamiętacie to jeszcze? Pogoda za oknem nie sprzyja śnieżnym zabawom, do walentynek pozostało cztery dni, a do jesieni jeszcze sporo czasu. Co więc zrobić w takim przypadku? Po pierwsze nie wpadać w panikę, a po drugie nie czekać na możliwość jesiennej podróży do Francji. Wystarczy przejść się do najbliższego sklepu spożywczego i połączyć przyjemne ze smacznym by na walentynkową kolację przygotować pieczone kasztany. Przepis na nie znajduje się w galerii pod kolejnymi fotografiami przedstawiającymi proces przygotowania. Tak na marginesie czy wiecie, że święto zakochanych trafiło i zagościło na dobre w Polsce dopiero w latach ’90?

Wracając do tematu kasztanów i niezwykłej walentynkowej kolacji. Kasztany jadalne posiadają wiele wartości odżywczych, które zostały docenione w starożytnej Grecji i imperium rzymskim. W średniowieczu, mnisi wykorzystywali ich działanie lecznicze stosując je z powodzeniem w medycynie. Obecnie ze względu na dużą zawartość sacharozy, kwasu jabłkowego, cytrynowego i lecytyny kasztany jadalne znalazły swoje miejsce w kuchni! I nie ma się co temu dziwić bowiem można w nich znaleźć znaczne ilości wzmacniających nerwy i układ odpornościowy witamin z grupy B i sporo obniżającego ciśnienie potasu. Nie brakuje w nich również zdrowego tłuszczu – 2/3 stanowią tłuszcze nienasycone. Zatem smacznego i miłego oglądania!

Zanim jednak na dobre zajmiecie się spożywaniem kasztanów wspólnie ze swą walentynką, polecam delikatną strawę duchową. Króciutkie opowiadanie napisane przez jednego pastora z Ohio. Przeczytajcie i zastanówcie się jak ważne jest… no właśnie to już zostawiam Waszej interpretacji. Oto ono:

Ani jedna walentynka!

Mały Chad był cichym i nieśmiałym chłopcem. Pewnego dnia wrócił do domu i oznajmił matce, że chciałby przygotować walentynkę dla każdej osoby ze swojej klasy. Serce matki ścisnęło się z bólu. Chciałabym, żeby porzucił ten zamysł, pomyślała, gdyż wiele razy obserwowała, jak dzieci wracały razem ze szkoły. Jej Chad zawsze podążał kilka kroków za grupą rówieśników. Dzieciaki śmiały się, rozmawiały i brały pod ręce, ale nigdy nie włączały Chada do swego kręgu. Mimo wszystko kobieta zdecydowała, że pomoże synowi w realizacji jego zamierzenia. Kupiła mu papier, klej i kredki. Przez trzy tygodnie każdego wieczoru Chad trudził się nad wykonaniem trzydziestu pięciu walentynkowych kart.
Nadszedł ranek Dnia Świętego Walentego i Chad wprost nie posiadał się z podniecenia. Starannie ułożył kartki, zapakował je do torby i wybiegł z domu. Matka postanowiła, że upiecze jego ulubione ciasteczka, które poda mu na lunch ze szklanką mleka. Dobrze wiedziała, że jej synowi będzie przykro, więc może ciasteczka nieco złagodzą smutek. Myśl o tym, iż Chad na pewno nie dostanie wielu walentynek, a może nawet wróci bez żadnej, sprawiała jej ogromny ból.
Po południu postawiła na stole ciasteczka i szklankę mleka. Usłyszawszy gwar dziecięcych głosów, wyjrzała przez okno. Jak zwykle dzieci zbliżały się całą gromadą, śmiejąc się i bawiąc w najlepsze. Za nimi jak zawsze maszerował Chad. Tego dnia szedł nieco szybciej niż zazwyczaj. Była pewna, że jej synek wybuchnie płaczem jak tylko wejdzie do domu. Zauważyła, że Chad ma puste ręce, więc kiedy otworzyły się drzwi, pospiesznie przełknęła łzy.
– Przygotowałam dla ciebie ciasteczka i mleko – powiedziała.
Chad jednak zdawał się nie słyszeć jej słów. Maszerował dziarsko z twarzą rozjaśnioną uśmiechem i powtarzał tylko:
– Ani jednej. Ani jednej…
Serce matki ścisnął ból.
A potem jej syn dodał:
– Nie zapomniałem zrobić ani jednej. Ani jednej!

Dale Galloway

[g-gallery gid=”21034″]