Przysłowiowa kwietniowa pogoda, przeplata kontrasty, ptaki i koty czyli co robić z wolnym czasem. Czy są jeszcze miejsca gdzie warto pojechać? Czy takie miejsca warto odwiedzić? A co, jeśli są przereklamowane?
Trzy zasadniczo różne od siebie i jakże tak kwietniowo brzmiące pytania. Korzystając z dni wolnych, które dostarczyły święta Wielkanocne, niespodziewanie dla siebie samego, postanowiłem ruszyć na krótki wypad.
Przez okno wpadały słoneczne błyski, tnąc szarość dnia, wbijając się w nią jak niebiańskie miecze trzymane w rękach wszechmocnych aniołów. Rozkrawały powietrze na równe części, słoneczno-laserowym promieniem dzieliły pokój na dwa zwalczające się światy: cienia i światła. Nagrzewały miejsca przez siebie dotknięte i widać już było falujące z lekka powietrze. Na nich to ułożyły się koty, czyniąc misterium z mycia swej sierści, wygrzewając się i przeciągając w trakcie obracania na grzbiet. Przeciągle wyciągały łapy i gdy dotykały świata cienia cofały je szybko, nie dowierzając że jest zimny, suchy i odpychający. Za to ten świat światła był niezwykle miły, ciepły i miękki.
Zostawiłem koty. Zbyt przypominały beztroskie chwile dziecięcych zabaw na łące. Przyglądały się te koty mojej twarzy trochę z niedowierzaniem ale co moglem zrobić?
Jest kilka miejsc, ciekawych, tuż obok. Do niektórych ciągnie mnie prawie każdego dnia, coś wewnątrz mnie mami i zachęca do podróży do nich. Do niektórych jest podobnie z tą tylko różnicą, że mniej. Jest jednak coś dziwnego co stoi na przeszkodzie. Wśród miejsc mniej odwiedzanych lub takich, które nie wzywają mnie każdego dnia należy Starved Rock State Park Napisano o nim już dziesiątki tekstów i pokazano setki interesujących lub mniej zdjęć i fotek.
Niewątpliwą zaletą SRSP jest jego położenie względem Chicago, leży wręcz nieopodal, idealnie. Czas spędzony w aucie to zaledwie godzina i mniej niż dwie. To właśnie nie stanowi przeszkody w podróżowaniu do niego nawet podczas tygodnia, nie mówiąc już o weekendzie i świętach.
Z drugiej jednak strony takie położenie i fakt, że można ten park odwiedzić dosłownie o każdej porze roku wiąże się z niebezpieczeństwem spotkania tam dużej liczby odwiedzających z czym trzeba się liczyć.
Kwietniowe pogodowe głowy zakręcenie przypomniało mi właśnie ten wypad. Koty dalej śpią w słońcu, a ja pokażę teraz ptaki. Tak zupełnie na marginesie to św. Franciszek nie miał nic wspólnego z małymi zwierzątkami, ptaszkami i kotkami. Życie miał zgrabnie pokręcone jak nie zadbany krzak róży w zapomnianym zakątku ogrodu, więcej wspólnego miał bowiem ze stygmatami.
Zapraszam do galerii:
