Wydarzenia snują się od przypadku do przypadku, od jednego rozstawienia namiotu do drugiego.

Wydarzenia snują się od przypadku do przypadku, od jednego rozstawienia namiotu do drugiego. Czasem pomiędzy nimi jest droga, linia setek mil czy kilometrów, są też gwieździste noce i spotkania niespodziewane, a miłe. Od porannej kromki chleba z rozsmarowanym na niej białym dywanem sera lub sojowego pasztetu do wieczornej modlitwy przy ogniu z ciepłym kubkiem herbaty zamkniętym w dłoniach, tak liczy się czas, numeruje kolejne dni.

Pomiędzy nimi są noce, ciemne, głębokie i niezaprzeczalnie cudowne. Zdarzają się też i takie gdzie z zadartą w górę głową leżę na nagrzanym całodniowym słońcem, kamiennym asfalcie drogi i spoglądam w dal, tam ku gwiazdom. Przypomina mi się wtedy dzieciństwo, nienagannie wyprasowane spodnie i czyste buciki w drodze do kościoła i marzenia, mnóstwo marzeń! Powoli wysypywane z worka dojrzałości z każdym rokiem coraz lżejszego i pustszego z doszywanymi nowymi łatami na miejscach przetarcia. Lecz marzyć należy ze smakiem, powoli rozkoszować się mijającymi dniami i czekać na noce chociażby takie jak te w Indianie. Gdzie trudno było nadążyć z wypowiadanymi marzeniami… to moje perseidy i cała reszta

Już tak całkiem na zakończenie, po krótkiej rozmowie:

Que sera sera

Whatever will be will be

The future’s not ours to see

Que sera sera