Powroty to magiczny czas wspomnień. Do dzieciństwa, do ulubionych książek, do zapamiętanych miejsc, do spotkań z ważnymi osobami, do muzyki… takie było spotkanie megitza and andreas kapsalis w sobotę 14. grudnia.

lubię rozmowy z ludźmi, którzy odpowiadają mi słowami pełnymi troski o przyszłość. lubię bywać w miejscach do których wrócę jeszcze pamięcią. jeśli do tego dorzucę wspomnienia z tajemniczego spotkania z megitza w malej miejscowosci gary jest mi tym bardziej miło czuć się wyjątkowo.

tegoroczna laureatka polskiego wydania “must be the music” zawitala ponownie do chicago. ponownie bo wrocila prawie jak do domu, to tu w wieku 16 lat zaczela swa muzyczna podroz po bezdrozach folku. muzyka ta, to mowa tajemnicza, a zarazem uniwersalna. jesli sie wsluchasz, to nie wazne jakim jezykiem mowisz w pracy czy w domu, bedziesz wiedzial o czym spiewa megitza, a o czym? o tym czego nigdy nie jestes pewny, o tym co zawsze jest czyste, o tym co zawsze boli…

kapsalis, ktoremu w mlodosci przydarzyl sie wypadek podczas wykonywania swego pierwszego instrumentu, posiadl technike gry na gitarze nie wielu osiagalna, wrecz nie mozliwa do nasladowania. w swej sztuce gry poprzez uderzanie strun palcami, rytmiczne, gluche wydobywanie dzwiekow z pudla rezonasowego gitary sprawia, ze sluchacz potrafi sie zagubic na dobre – akceptujac jednoczesnie te dzwieki jako cos naturalnego, otaczajacego i w pelni zharmonizowanego z otaczajacym nas swiatem innych dzwiekow. najlepszym tego przykladem jest genialna aranzacja utworu watersa “money” jesli ktokolwiek jeszcze tego nie slyszal to nie powinien spedzac sobotnich wieczorow przy telewizorze.

polaczenie glosu megitza z brzmieniem jej kontrabasu w otoczeniu dzwiekow gitary kapsalisa razem grajacych world music okraszona nowoczesnym brzmieniem jazzu, popu, rocka czy nawet swingu daje niesamowite zludzenie oderwania sie na kilka chwil od rzeczywistosci.

zapraszam do fotograficznego “posluchania” relacji z tego wieczoru oraz tajemniczego spotkania w gary.

megitza and andreas kapsalis