Wprzygasającym, nic nie znaczącym wspomnieniu gwaru powstałym z nagród rozdania, które być rozdane nie powinny lub przynajmniej mieć kształtu takiego, późnym, sobotnim popołudniem miała miejsca premiera sztuki: Chory z urojenia, tu u nas, tu w Chicago, rodząc pytanie: kto tak naprawdę jest chory?

posługując się formą absurdu i kpiny, teraz i tu mistrz molière pokazuje nam “chorobę” jako metaforę wyobcowania i samotności, jako potrzebę zwrócenia na siebie uwagi osób pośród których żyjemy. w postaci chorego doszukać się możemy nas samych. otóż na pierwszy rzut oka lekka komedia odkrywa przed oczyma współczesnych widzów wszystkie słabości człowieka: potrzebę zaistnienia, zwrócenia na siebie uwagi za wszelką cenę, a przede wszystkim bezradność medycyny wobec realnego cierpienia duszy tego co wciąż za mickiewiczem powtarzając, niewidzialne dla “szkiełka i oka”. całość kończy się oczywiście dobrze tak jak na dzieło molière’a przystało.

jako ciekawostkę wpiszę tu, iż niezbyt wiele osób wie, że podczas czwartego w historii przedstawienia tej arcykomedii, autor, a zarazem główny aktor sam mistrz molière podczas odgrywania śmierci chorego, przeżył zapaść, a już wkrótce po tym zmarł. nie tym razem i nie na scenie copernicus center! dobrze znany i podziwiany przez chicagowską polonię – andrzej grabowski w roli chorego połączył w grze aktorskiej doskonały tekst molière’a, swe bogate doświadczenia, a wszystko to wplótł zgrabnie w chicagowską rzeczywistość.

okazuje się że chory z urojenia to sztuka, której popularność nie przemija. tego wieczoru dzięki znakomitej grze aktorów z teatru 6. piętro mieliśmy okazję obejrzeć spektakl na najwyższym poziomie. spektakl, który na długo powinien pozostać w naszej pamięci jako, ubrana w wesołe słowa, sztuka nigdy się nie starzejąca.

na scenie wystąpili: andrzej grabowski, anna korcz, kasia grabowska, maria pawłowska, andrzeja szopa, piotr piksa, henryk talar, bartłomiej firlet, mateusz lisiecki, joanna kurowska.