Jest w życiu naszym kilka momentów o które zabiegamy szczególnie, czekamy na nie, a gdy już są to wiemy, że dobry to czas i mądry. Tak się zastanawiałem, który to utwór Ane Brun użyczy swego tytułu do tego postu. Wybrałem ostatecznie Never Worship spośród wielu, może ważniejszych, ten wydaje mi się szczególnie bliski. Ane Brun Never Worship

dlaczego, dlaczego, dlaczego – padają pytania. czasem już tak jest. są w naszym życiu chwile na które tak mocno czekamy, wierzymy, że gdy już nastąpią odmienią nas, przywrócą wiarę w ludzi. magiczny moment, który ma w sobie tyle siły by zmienić nie tylko nas samych, ale cały świat dookoła…

You never worship, you never worship your life.
You never worship, you never worship your life.

…lecz wygląda na to, że zbyt mało celebrowaliśmy własne życie, zbyt mało poświęcaliśmy czasu sobie i bliskim, a co w tym najgorsze utknęliśmy na dobre w przeszłości. nie chcemy już przeć do przodu, spotykać kolejne dnie, poznawać nowych ludzi, celebrować życie…

All the while you’re standing still,
you always in the past.
You won’t let the good times in,
If you do, you make sure they won’t last.
Can’t you see the lights they’re shining to lead you back again?
My heartbeats can be a silver lining, just listen well to them.

…zagubiliśmy się, zatracając naszą autentyczność, był czas na zabawę lecz nie starczyło go by usłyszeć serca bicie. w ciemnym pokoju, rozświetlanym jedynie srebrną poświatą ekranu, nie widać jasnego promyka w korytarzu prowadzącym do wyjścia z tej zagmatwanej sytuacji…

All the while you’re standing still,
you always in the past.
You won’t let the good times in,
If you do you make sure they won’t last.
Can’t you see the lights they’re shining to lead you back again?
My heartbeats can be a silver lining,
Just listen well to them.

…ten cały czas gdy staliśmy wyprostowani, zbierając kolejne razy, teraz już przegrani, bo nigdy wcześniej nie doceniliśmy naszego życia, dobrych chwil, pozostawiliśmy je za sobą, zrobimy więc wszystko by te wspomnienia już nie wróciły, by nie trwały zbyt długo. nie ma siły, która sprawi by za opuchniętymi, zaciśniętymi powiekami pojawiła się nadzieja, a w dźwięku wariacko walącego serca nie ma już drogowskazu…

They will worship, they will worship your life.
They will worship your life.

…może więc inni, za nas, znajdą chwilę czasu by cieszyć się sobą, nacieszyć życiem, przyjąć radość otwartym sercem, uśmiechnąć się do przeszłości, do naszej przeszłości. chciałbym dodać, jako prywatny komentarz, że nie wszystkie słowa wypowiada się z otwartymi oczyma.

Koncert, jakich ostatnio nie zbyt wiele, może kilka zaledwie, pozostanie na długo w pamięci. Zbudowany z głęboko poetyckich brzmień starannie dobieranych słów, niskiego dźwięku wiolonczeli. Wyjątkowy, wpadający w pamięć głos Ane wyciąga z domowego zacisza by postawić nas przed wyborem, trudnym wyborem…

Ane Brun pojawiła się w U.S.A. tej zimy z bagażem nie jednego, a dwóch albumów, które wydała w roku 2013. Ta kobieta ze Sztokholmu, wokalistka, autorka tekstów, gitarzystka wydała album Songs 2003-2013 zamykający pierwszą jej dekadę w branży muzycznej. Miesiąc później Ane Brun zaskoczyła wszystkich nową płytą z muzycznymi rodzynkami – Rarities. Znana jest przede wszystkim z koncertów z pełnym składem zespołu lub duetów choćby z Peterem Gabrielem czy Ani Difranco. Do Chicago zawitała solo z niczym więcej jak tylko z gitarą i gościem specjalnym wiolonczelistką Linneą Olsson.

Ane Brun jest też niezależnym wydawcą płytowym w Balloon Ranger Recordings. Jaka jest jej twórczość? Odważna, spokojna, a przede wszystkim piękna, czasem wzruszająca, poetycka. Bogata w brzmienia – delikatnie pastelowe.

Utwór, który użyczył swego tytułu dla dzisiejszego wpisu, pochodzi z płyty It all starts with one są na nim jeszcze trzy perełki doskonale zobrazowane w video przygotowane do filmu One. Warte odnalezienia w czeluściach internetowych serwisów, a są to: Words, Do you remember, One – pięknie wyreżyserowane przez Magnusa Renforsa.