Upadek Kensington rozpoczął się w drugiej połowie XX wieku, gdy dawniej tętniące życiem centrum przemysłowe doświadczyło znaczącej utraty miejsc pracy. Fabryki, które kiedyś były sercem lokalnej gospodarki, zamknęły się lub przenosiły za granicę, to wszystko doprowadziło do masowego bezrobocia. Z dnia na dzień ludzie tracili pracę i środki do życia, brak pracy oznaczał mniej pieniędzy. Ten gospodarczy spadek przygotował grunt pod wzrost ubóstwa i redukcję usług miejskich, pozostawiając mieszkańców z mniejszą ilością zasobów i wsparcia.

To stworzyło idealną sytuację, aby narkotyki mogły wejść do gry.  Pogłębiały się trudności ekonomiczne – wzrosło używanie i handel narkotykami. W latach 80. i 90. Kensington stało się centrum dystrybucji heroiny. Prawdziwe kłopoty zaczęły się w latach 2000 gdy pojawiły się silniejsze, syntetyczne opioidy, takie jak fentanyl. Łatwa dostępność tych narkotyków doprowadziła do kryzysu zdrowia publicznego, z gwałtownym wzrostem liczby przedawkowań i co za tym idzie, wzrostem przestępczości.

Różne grupy próbowały coś z tym zrobić, sytuacja stała się wieloaspektowa, lecz przede wszystkim bardzo trudna. Władze lokalne, organizacje społeczne i mieszkańcy starali się wprowadzać strategie redukcji szkód, takie jak programy wymiany igieł lub nadzorowane miejsc do zażywania narkotyków, a wszystko to po to, by zminimalizować bezpośrednie zagrożenia. Jednak te działania często napotykały na polityczny i społeczny opór, co utrudniało ich realizację.

Sytuacja na ulicy Kensington odzwierciedla szersze problemy dotykające wielu obszarów miejskich w Stanach Zjednoczonych, gdzie upadek gospodarczy, niewystarczające usługi społeczne i epidemia opioidowa spotykają się w jednym miejscu. Rozwiązanie tych wyzwań wymaga długoterminowych strategii skoncentrowanych na rewitalizacji gospodarczej, zdrowiu publicznym i wsparciu społeczności, a do tego potrzebne są pieniądze i polityczna zgoda. Choć nie ma szybkich rozwiązań, to aktualnym remedium na tę sytuację jest zrozumienie historycznych i systemowych korzeni kryzysu.

• Kensington jest jednym z obszarów o najwyższym wskaźniku przestępczości w Filadelfii. Przestępstwa związane z narkotykami, napady i kradzieże są na porządku dziennym.
• Kensington jest uważane za epicentrum kryzysu opioidowego w Filadelfii. Codziennie można zobaczyć osoby zażywające narkotyki na ulicach, a liczba przedawkowań jest alarmująco wysoka.
• W okolicy znajduje się duża liczba osób bezdomnych, często uzależnionych od narkotyków. Wiele osób mieszka w prowizorycznych obozowiskach lub opuszczonych budynkach.
• Ze względu na powszechne zażywanie narkotyków, w tym dożylnych, występuje wysokie ryzyko rozprzestrzeniania się chorób zakaźnych, takich jak HIV i wirusowe zapalenie wątroby typu C.
• W Kensington funkcjonują programy wymiany igieł i punkty ratunkowe, gdzie można dostać nalokson (lek przeciwdziałający przedawkowaniu opioidów).
• Mieszkańcy Kensington i okolicznych obszarów często wyrażają swoje obawy i frustracje związane z niebezpieczeństwem i degradacją ich społeczności. Wiele osób czuje się bezradnych wobec nasilającego się problemu.

Ulica Kensington w Filadelfii jest historycznie połączona z tzw. polską dzielnicą. W latach 20. i 30. XX wieku, wielu polskich imigrantów osiedliło się w tej części miasta, tworząc silnie zintegrowaną społeczność. Polacy zakładali tam swoje kościoły, sklepy, szkoły i inne instytucje społeczne, które służyły jako centra kulturalne i wsparcia dla nowo przybyłych.

Jednym z najbardziej znanych symboli polskiej obecności w Kensington jest Kościół Świętego Wojciecha (St. Adalbert), który do dziś jest ważnym punktem odniesienia dla społeczności. Pomimo zmian demograficznych i społecznych, które miały miejsce w ciągu ostatnich dekad, dziedzictwo polskie nadal jest widoczne w tej okolicy.

Podobnie jak w innych częściach Kensington, polska dzielnica nie uniknęła problemów związanych z ekonomicznym upadkiem i kryzysem opioidowym. Mimo to, wiele polskich rodzin wciąż mieszka w tej okolicy, a polskie organizacje i instytucje starają się podtrzymywać tradycje i wspierać społeczność w obliczu współczesnych wyzwań.