W literaturze, świetnym przykładem ukazującym „drogę” jest klasyczny epos Homera, „Odyseja”. Bohater, Odyseusz, musi pokonać mnóstwo przeszkód, przeżyć liczne przygody i błądzić po morzach, zanim wróci do domu. Ta podróż symbolizuje nie tylko fizyczną podróż, ale również duchową transformację bohatera.

W malarstwie renesansowym często spotykamy obrazy przedstawiające świętych lub postaci biblijne wędrujące po długiej drodze ku duchowemu oświeceniu. Takie dzieła sztuki są pełne symboliki, gdzie krajobraz i otoczenie odzwierciedlają trudności i wyzwania na drodze do zbawienia.

W filozofii myśliciele często posługiwali się metaforą „drogi” do opisania procesu samodoskonalenia i poszukiwania sensu życia. Przykładem niech będzie koncepcja „ścieżki duchowej” w filozofii egzystencjalizmu, gdzie jednostka, stawiając czoła trudnościom życia, znajduje własny sens istnienia.

Współczesna literatura często eksploruje temat „drogi”, zarówno w sensie dosłownym, jak i symbolicznym. Przykładowo, książki takie jak „Droga” Cormaca McCarthy’ego czy „W drodze” Jacka Kerouaca skupiają się na podróży fizycznej i duchowej bohaterów.

Odległość pomiędzy punktem wyjścia a celem jest ogromna. W każdym języku znanych jest wiele powiedzeń i przysłów związanych z „drogą”, w każdej religii występują przypowieści, które w mniejszym lub większym stopniu podkreślają ważność i znaczenie pokonania drogi.

Obecnie wydaje się, że równowaga ta uległa nieco zachwianiu. W dzisiejszym świecie wielu z nas skupia się przede wszystkim na dokumentowaniu i relacjonowaniu wydarzeń zamiast autentycznym ich doświadczaniu. Na przykład, podczas koncertu, wielu jest bardziej zaabsorbowanych rejestrowaniem go w tle za pośrednictwem telefonu niż faktycznym delektowaniem się muzyką, oddawaniem się ulubionym dźwiękom. Zamiast czerpać radość z chwili, przypinamy ją do naszego telefonu, tracąc bezpowrotnie głębsze doświadczenia. Zapominamy, po co tam jesteśmy.

Jest to też porównywalne do sytuacji, w której większy nacisk kładziemy na prowadzenie ksiąg rozrachunkowych niż na rzetelne zarządzanie biznesem. W tym kontekście istotne jest, aby skupić się na uczciwym prowadzeniu działalności, unikając oszustw i manipulacji, zamiast poświęcać uwagę jedynie formalnym aspektom, które mogą odwrócić naszą uwagę od istoty rzeczy. W obu przypadkach istnieje potrzeba powrotu do istoty — do świadomego i pełnego doświadczania chwil, zamiast jedynie ich rejestrowania czy prowadzenia formalnych zapisów.

Tak właśnie dzieje się z podróżą, gdy nie kładziemy nacisku na sam proces podróży, lecz raczej na cel, który znajduje się na jej końcu. Wówczas jest bardzo łatwo zapomnieć o tym, aby naprawdę ją przeżywać, zanurzać się w chwilach, które bezpowrotnie mijają. Zamiast tego, często skupiamy się na jej dokumentowaniu poprzez wysyłanie zdjęć, raportowaniu naszej lokalizacji, oznaczaniu kolejnych punktów na mapie czy wypełnianiu pustych przestrzeni na profilach społecznościowych. W całym tym zamieszaniu zapominamy o podstawowej radości z podróżowania. Zapominamy się cieszyć.

W rzeczywistości, podróżowanie powinno być pełne doświadczeń, a nie jedynie zapisów. Wędrówka wypełniająca życie, to nie tylko osiąganie kolejnych punktów na mapie, ale także zanurzanie się w kulturze, smakach, zapachach i spotkaniach z ludźmi. Zamiast koncentrować się na celu, warto pielęgnować każdy krok. To właśnie w podróży kryje się prawdziwe bogactwo doświadczeń. Wędrówką wypełnić życie.

Wędrówką jedną życie jest człowieka;
Idzie wciąż,
Dalej wciąż,
Dokąd? Skąd?
Dokąd? Skąd?

W kontekście indyjskim pojęcie „drogi” wyrażane jest za pomocą słowa „Yatra” (jatra). W najprostszej formie yatra odnosi się do praktyki pielgrzymowania do miejsc świętych, będących centralnymi punktami lub wokół nich, a wszystko to w celu odbycia podróży duchowej.

Yatra staje się rytuałem duchowym, gdy pielgrzym podróżuje do miejsc uznanych za święte, aby zbliżyć się do swojej wiary, uzyskać duchowe zrozumienie lub wypełnić religijne zobowiązania. W ramach Yatry, podróżujący doświadczają różnorodnych aspektów kultury, tradycji i ducha miejsc, które odwiedzają. Nie jest to tylko fizyczne przemieszczanie się, lecz także poszukiwanie duchowego wzbogacenia poprzez zanurzenie się w miejscach z różnych powodów uznawanych za święte lub bardzo ważne dla duchowości.

W tym roku podjąłem trzecią podróż do Indii. Każda z nich była wyjątkowa, przynosząc różne doznania radości i wyzwania. Każda z nich pozostawiła we mnie niezapomniane wspomnienia, i żadnej z nich nie jestem skłonny wystawić oceny. Każda miała swój niepowtarzalny charakter, wypełniając czas mojego pobytu w Indiach radością i pobudzając moje zainteresowania różnorodnymi miejscami. Eksplorując nowe, nieznane miejsca, otwierałem drzwi do potencjalnej rewolucji w moim sposobie myślenia. Odwiedzając różne lokacje, mój umysł wyzwalał się od przyjętych schematów myślowych, które dotychczas mnie ograniczały. Zewnętrzna zmiana scenerii stawała się katalizatorem dla zupełnie nowego krajobrazu w moim wnętrzu, otwierała przestrzeń dla twórczych myśli, inspiracji i głębszego zrozumienia świata i samego siebie.

Tematowi drogi i historii miejsc, które odwiedziłem w tej podróży, poświęcę najbliższe wpisy. Zatrzymam się przy osobach, które było mi dane spotkać, ludzi, bez których moja opowieść nie miałaby tylu barw, opowiem też o południowo-indyjskiej tradycji ślubnej, potrawach i o tym wszystkim, co pozostawiło we mnie swój ślad. Nie zapomnę pozostawić uchylonych drzwi dla tych, którzy zapragną zobaczyć Indie takimi, jak je widziałem, dla tych wszystkich, którzy będą chcieli podjąć trud podróży. Zachęcam więc gorąco do subskrybowania bloga i uważnego sprawdzania powiadomień w skrzynkach pocztowych, w oczekiwaniu na pierwszy wpis. Do „zobaczenia” wkrótce!