Muzyka qawwali to gatunek charakterystyczny dla Pakistanu, Bangladeszu oraz północnych Indii odwiecznie przypisany do mistycznego odłamu islamu – sufizmu. Qawwali łączy elementy perskiej i indyjskiej muzyki klasycznej oraz teksty chwalące Boga, proroka oraz sławiące życie świętych. Muzyka to miłość i wyjątkowe oddanie, a pewne tajniki wiary są możliwe do zgłębienia jedynie poprzez doświadczenie boskiej miłości.

Postępująca globalizacja, której nie można zatrzymać staroświeckimi obrządkami, sprawiła, że muzyka qawwali oprócz swego mistycznego i czysto religijnego przeznaczenia, zyskała funkcje świecką. Za popularyzację tej muzyki w świecie Zachodnim odpowiada, nieżyjący już Nusrat Fateh Ali Khan, mistrz gatunku, zapamiętany przede wszystkim dzięki współpracy z wieloma europejskimi i amerykańskimi muzykami.

Znawcy qawwali dowodzą, iż nie jest konieczne rozumienie wyśpiewanych słów dla osiągnięcia swoistego oświecenia, czyli, jak mówią sufi fana – rozpłynięcia się w Bogu. Do tego wystarczy muzyka, rytm i głos kantora. Martin Scorsese wyreżyserował film „Ostatnie kuszenie Chrystusa” w którym ścieżka dźwiękowa, przygotowana przez Petera Gabriela, stała się swoistym muzycznym opisem obrazów pojawiających się na ekranie. Kilka miesięcy po premierze filmu, Peter Gabriel powrócił do albumu i z płyty zawierającej ścieżkę dźwiękową stworzył niepodważalne arcydzieło, 8. w jego dorobku, bezprecedensowy album muzyczny „Pasja: Ostatnie kuszenie Chrystusa”, za który rok później, w 1990 otrzymał nagrodę Grammy.

Dzięki współpracy nad albumem „Passion: The Last Temptation of Christ” Petera Gabriela z Nusratem Fatehem Ali Khanem zrodził się utwór otwierający zatytułowany „The Feeling Begins”. Tak rozpoczynają się przeczucia, a właściwie szczególne potwierdzenie podejrzenia. Powraca więc czas zastanowienia. Pora podjąć decyzję i dokonać wyboru. Niech z ust wiernych zabrzmi modlitwa pojednania.