Podejmujemy swoją pracę z myślą o konieczności, obowiązku lub po prostu z presji społecznej. Wydaje się, że ten przymus i konieczność wykonywania tych samych czynności jest taki, bo tak właśnie powinno być i nie ma to nic wspólnego z autentyczną pasją i przekonaniem. Stwarza to nasze życie pełnym obowiązków, dodaje ciężarów, tego co nazywamy robieniem rzeczy dla samego robienia rzeczy, życie staje się pełne rutyny i ciężaru obowiązków.

Czy życie może być czymś więcej niż tylko codzienną rutyną i poczuciem wyczerpania? Czy istnieje możliwość doświadczania transcendencji, ożywienia i ekspansji w naszym życiu? Choć nie ma nic złego w wykonywaniu codziennych obowiązków i utrzymywaniu stabilności, to czy nie warto zastanowić się, jak otworzyć się na coś większego? Idea transcendencji może wydawać się egzotyczna i trudna do zrozumienia. Często jesteśmy związani tradycjami lub wyrobionym latami podejściem, stąd nowe wydaje się nam obce, a jest to całkiem prosta, praktyczna i osiągalna koncepcja.

Transcendencja to droga, która pozwala nam wyjść poza nasze codzienne ograniczenia i doświadczyć życia w sposób bardziej głęboki i pełen sensu. To proces, który pozwala nam oświecić nasze umysły, znaleźć nowe źródła inspiracji i otworzyć się na nieskończone możliwości. Transcendencja nie musi być czymś abstrakcyjnym czy trudnym do osiągnięcia. To może być realne doświadczenie, które możemy włączyć do naszego codziennego życia, aby uczynić je bardziej satysfakcjonującym i znaczącym, to jest możliwe.

Zacznę od pytania: czym jest transcendencja?

Uciekając od filozoficznej definicji Kanta, podaję za Wikipedią: transcendentny to inaczej wymykający się zwykłemu ludzkiemu doświadczeniu, wykraczający poza zasięg ludzkiego poznania przy pomocy podstawowych pięciu zmysłów; niepoznawalny przy użyciu dostępnych środków naukowych.

Najprościej można więc ją zdefiniować jako: odkrywanie boskości w naszym codziennym życiu i zwyczajności, a co najważniejsze, to przeżycie nie jest w żaden sposób ograniczone przez jakąś konkretną wiarę czy religijne przekonania, wręcz przeciwnie, bowiem każdy z nas może dostrzec taką boskość w otaczającym nas świecie. Pytacie jak?

Przypomnijcie sobie, jak nocą, z dala od miejskich świateł, podziwialiście gwiazdy na niebie. Każda z migotliwych gwiazd to niezwykłe przypomnienie o nieskończoności kosmosu i naszej skromnej roli w tym ogromnym wszechświecie. Przywołajcie w pamięci dźwięk fal uderzających o brzeg morskiej plaży. To potężny szum morza jest symbolem wieczności i ciągłego ruchu życia. Wspomnijcie chwile, gdy weszliście na szczyt góry i patrzyliście na zapierające oddech krajobrazy dookoła. To uczucie podziwu przed wielkością natury jest niczym innym jak duchowym doświadczeniem boskości. Słuchając trela ptaków o poranku, tuż przed wyjściem do pracy, daje niewyobrażalne poczucie połączenia z przyrodą i jej wewnętrznym rytmem.

Może teraz właśnie jest najlepszy moment, by to uczucie odświeżyć. Otwórz oczy, podnieś głowę znad telefonicznego ekranu, odejdź od biurka, rozejrzyj się, sprawdź, czy możesz w tej sekundzie doświadczyć chwili zachwytu.

W wielu przypadkach będzie to oznaczało wyjście poza to, co zawsze uważasz za pewnik. Nadmiar wiedzy, politycznych przekonań, religijnych dogmatów zasłania nam możliwość dostrzeżenia cudów i pełnego otwarcia na niepoznawalność rzeczywistości. Kluczem do tego świata jest pokora wobec majestatu wszechświata, która objawia się w każdym momencie.

Widok nocnego nieba, szum uderzających o brzeg fal, głosy ptaków zapierają dech w piersi, wyrywają z siedzenia, unoszą w obłoki pragnień, pozwalając snuć marzenia. Fundamentalna realność istnienia, zmusza do podejmowania jedynie mądrych wyborów. Czy tak wiele czasu nam jeszcze zostało?

Wiemy o istnieniu wielu skomplikowanych układów i planet, które nazywamy Ziemią-bis. Z tych wszystkich układów słonecznych w tym wszechświecie, które mogą podtrzymać złożone formy życia, jakimi jesteśmy, znajdujemy się na tym jednym. Wytworzenie ludzi takimi, jakimi teraz jesteśmy, zajęło ewolucji miliardy lat. Fakt, że jesteś sobą, fakt, że istniejesz w tym momencie i możesz czytać tego bloga, jest swego rodzaju cudem. Jest w tym coś zasadniczo niewytłumaczalnego.

Nie ma żadnej wiedzy, która wydaje się wystarczająca, aby rozwiać tajemnicę naszego pojawienia się tutaj, i cokolwiek wiesz, w cokolwiek wierzysz, cokolwiek zrobiłeś lub masz nadzieję zrobić, masz ten moment świadomego życia do rozważenia tu i teraz.

Zachwyć się. Masz tę minutę, tę godzinę, ten dzień, one już nigdy nie powrócą. Doświadcz transcendencji, wyobraź sobie, że możesz to uczucie przenieść do wszystkiego, co robisz w swoim jedynym i niepowtarzalnym życiu. Drugiego nie będziesz miał.

Gdy zaangażujesz się w pracę, pozwól sobie zachwycić się nad procesem tworzenia i daj się wciągnąć w to co robisz. Gdy odpisujesz na e-maile, poczuj prawdziwe połączenie z osobą, do której piszesz, pielęgnuj tę więź. Gdy zmywasz naczynia lub po prostu sprzątasz, to w tych czynnościach też możesz dostrzec obecność wszechświata, jeśli sobie na to pozwolisz. Gdy z kimś rozmawiasz, zwróć uwagę na piękno faktu, że żyjesz i doświadczasz takich momentów. Gdy kończysz już czytać ten wpis, spróbuj zrozumieć piękno wynikające z tego, że ktoś dla Ciebie to napisał, podzielił się z tobą, że nie jesteś sam.

Jeśli to wszystko wcielisz w swoje życie, zastosujesz takie podejście, Twoje życie nabierze nowego wymiaru. Zaczniesz odczuwać większą otwartość, staniesz się bardziej przytomny. Poczujesz wdzięczność i miłość wobec swojego życia i innych ludzi w nim. Podróżuj, odkrywaj, ciesz się, raduj i korzystaj z tego życia!