Anna Maria Jopek
Urodzona 14 grudnia 1970 roku w Warszawie. Jako dziecko solistów zespołu Mazowsze dorastała w świecie sztuki. Jej artystyczny i zarazem ludowy charakter odcisnął znaczące piętno na wrażliwości artystycznej wokalistki. W tej estetyce w znacznym zakresie porusza się do dziś. Stylistyczne ramy działalności Anny Marii Jopek tworzą trzy obszary muzycznych doświadczeń: wyniesione z domu zamiłowanie do folkloru, klasyczne wykształcenie muzyczne (absolwentka klasy fortepianu na Uniwersytecie Muzycznym im. Fryderyka Chopina) i miłość do jazzu. Te trzy płaszczyzny występujące w twórczości Anny Marii Jopek w różnych proporcjach, utrzymują Jej twórczość w szerokim spektrum stylistycznym, od (zwłaszcza we wczesnym okresie) utworów w konwencji modern popu, przez oryginalne własne kompozycje stylistycznie autonomiczne, po tę część twórczości którą często określa się dziś jako „contemporary eclectic jazz”. Wspólną cechą wszystkich jej działań artystycznych jest niezwykła dbałość o poziom. Zarówno w warstwie koncepcyjnej, wykonawczo-interpretacyjnej, jak i produkcyjnej. Ten właśnie poziom profesjonalizmu, najwyższy walor artystyczny i nieustanny rozwój doprowadziły do tego, że dziś Anna Maria Jopek ma na swoim koncie (prócz większości najistotniejszych polskich wykonawców) współpracę z takimi gigantami światowego jazzu, jak: Pat Metheny, Branford Marsalis, Gonzalo Rubalcaba, Makoto Ozone czy Richard Bona. Każdy koncert Anny Marii Jopek, którego można być świadkiem, jest małym wycinkiem drogi Jej rozwoju, którą nieustannie podąża.
Piotr Wojtasik
Wirtuoz trąbki, znakomity improwizator i kompozytor, od przeszło 30 lat przemawia własnym, niepowtarzalnym, muzycznym językiem. Nagrywał i koncertował w większości krajów Europy, w Maroku, Izraelu, Kanadzie, Stanach Zjednoczonych, Japonii i Indiach. W latach 80. i 90. reprezentował nurt nowoczesnego bop’u, który obecnie przyjął formę bardziej indywidualną, opartą w części na jazzie modalnym z niewielkimi elementami free i muzyki etnicznej. Stale współpracuje z takimi muzykami jak: John Betsch, Joris Teepe, Viktor Tóth, Steven McCraven, Nicolas Simion, Michał Barański, Michał Miśkiewicz, Michał Tokaj. Od lat zapraszany jest do współpracy przez legendarnego saksofonistę Billy’ego Harpera. Brał udział w licznych projektach specjalnych z udziałem gigantów światowego jazzu, takich jak: Kenny Garrett, Joe Lovano czy Archie Shepp. Równocześnie występował jako sideman w innych zespołach, w skład których wchodzili muzycy takiej rangi, jak: Victor Lewis, George Cables, Kirk Lightsey czy Joe LaBarbera. Jest jednym z niewielu polskich muzyków, którzy są cyklicznie zapraszani do międzynarodowych projektów, takich jak: Michel Donato Quintet czy European Jazz Ensemble. Gościnnie wziął udział w nagraniu ponad kilkudziesięciu albumów. Na swoim koncie ma 12 autorskich płyt, które zdobyły wysokie uznanie wśród krytyków i melomanów. Albumy „Circle” oraz „Hope” otrzymały prestiżową nagrodę polskiej branży muzycznej – Fryderyka. Pozostałe, w większości, były do niej nominowane. Sam Wojtasik otrzymał dwa Fryderyki w 2008 roku w kategorii Muzyk Jazzowy Roku oraz jako autor Najlepszej Jazzowej Płyty Roku, właśnie za album „Circle”. Wielokrotnie zwyciężał w rankingu Jazz Top magazynu Jazz Forum.
Marcin Kaletka
saksofonista tenorowy i sopranowy, kompozytor, absolwent instytutu Jazzu Akademii Muzycznej w Katowicach (2009r.) oraz Frost School of Music, University of Miami, USA (2013r.) Od 2014 r. wykładowca na Akademii Muzycznej w Katowicach. Zdobywca wielu nagród na festiwalach oraz konkursach jazzowych w kraju i za granicą. Marcin współpracował ze znanymi postaciami polskiej oraz zagranicznej sceny jazzowej, takimi jak m.in: Piotr Wojtasik, Eryk Kulm, Marek Bałata, Aga Zaryan, Leszek Możdżer, Dariusz Oleszkiewicz czy Piotr Wyleżoł. Jest on również współtwórcą zespołu Szczypka/Kaletka Quintet oraz liderem formacji Marcin Kaletka Quartet.
Michał Szkil
Pianista, kompozytor, pedagog. Absolwent Akademii Muzycznej w Katowicach w klasie fortepianu prof. Wojciecha Niedzieli oraz dr hab. Pawła Tomaszewskiego. Wykładowca w klasie fortepianu na wydziale Jazzu i Muzyki Rozrywkowej – Uniwersytet Rzeszowski oraz UMCS w Lublinie. Zdobywca wielu nagród na Międzynarodowych Festiwalach Jazzowych. Niezależnie od inklinacji jazzowych, współpracuje ze środowiskiem teatralnym, bierze udział w wielu artystycznych przedsięwzięciach.
Michał Barański
Urodzony w 1984 roku w rodzinie z muzycznymi tradycjami. Już jako trzynastolatek został zauważony na warsztatach jazzowych przez amerykańskiego klarnecistę Brada Terry. Wraz z pianistą Mateuszem Kołakowskim i perkusistą Tomaszem Torresem wszedł w skład kwartetu Terry’ego, wielokrotnie koncertując w USA i zdobywając szlify u źródeł jazzu. Koncertował w słynnym klubie Knitting Factory w Nowym Jorku, Jazz Bakery w Los Angeles, Berklee Performance Center w Bostonie, Vail Jazz Festival w stanie Colorado, Portland Jazz Festival. W 2014 roku został nominowany do nagrody Akademii Fonograficznej “Fryderyk” w kategorii Artysta Roku Jazz. W latach 2008, 2013, 2014, 2019 został wybrany przez czytelników Jazz Forum najlepszym kontrabasistą roku. Jest doktorem adiunktem na Akademii Muzycznej im. Karola Szymanowskiego w Katowicach na Wydziale Jazzu i Muzyki Rozrywkowej w klasie kontrabasu i gitary basowej.
Kazimierz Jonkisz
Legendarny polski perkusista jazzowy. Współpracował z polskimi muzykami jazzowymi jak Zbigniew Namysłowski, Leszek Możdżer, Tomasz Stańko, Jan Ptaszyn Wróblewski, Michał Urbaniak czy Adam Makowicz. Występował również z muzykami o międzynarodowej sławie, takimi jak: Al Cohn, Roy Hargrove, Larry Coryell, Amina Claudine Myers, Monty Waters, Eddie Henderson, Kevin Mahogany, Marc Thomas, Miles Griffith, John Hicks, Bob Sheppard, Larry Goldings, Tim Hagans. W 1978 roku rozpoczął koncerty jako pierwszy w Polsce leader za perkusją. Przez jego zespoły przewinęli się młodzi muzycy z późniejszej czołówki polskiego jazzu. W 1980 roku Kazimierz Jonkisz debiutował z własnym kwintetem na Międzynarodowym Festiwalu Muzyki Jazzowej Jazz Jamboree w Warszawie. Dotychczas uczestniczył w nagraniu ok. 70 płyt, m.in. ze Zbigniewem Namysłowskim, Januszem Muniakiem, Janem Ptaszynem Wróblewskim, Mieczysławem Koszem i wieloma innymi polskimi muzykami.
Zaproszenie na galę polskiego jazzu przyjęłam z przyjemnością, jako że od lat jestem fanką niszowej muzyki A. Jopek. Jej artyzm sam się broni, więc nie musi szokować strojami, dziarami, słownictwem, skandalami. Ciepła skala barwy głosu wzbudza niezapomniane przeżyciai i porusza najczulsze struny duszy.
Serdeczności zasyłam
To zabrzmi niewiarygodnie, lecz moje intencje są prawdziwe. Świetna artystka została zaproszona do tego projektu jako… instrument. Tak, tak wiem, ale to prawda. Nie było tego wieczoru na scenie nikogo, na którego lepiej padało światło. W sposób magiczny i dostojnie, z lekkim przymrużeniem oka, ze swadą i radością, z ogromną ilością emocji na scenie prym wiodła królowa Muzyka. To był wieczór dedykowany tylko jej, interesującym jazzowym aranżacjom. Pięć gwiazdek.
Dziękuję, odezwę się.
D.