Tak naprawdę to o fakcie tym wie nie zbyt wielu “przyjaciół”, że jest ich siedmioro. Tak, tak, właśnie siedem choć wieść gminna niesie, że było ich przynajmniej trzynaścioro to bynajmniej – troje się nie liczy. Ich troje.

dzisiejszym wpisem mam ochotę dorzucić słowną kropelkę do polonijnego kielicha. tu i ówdzie, jak po przysłowiowym deszczu – rosną grzyby, tak oto widać pojawiające się wpisy, wpisiki, blogowe komentarze, a także poważne 🙂 artykuły dotyczące “niewyjaśnionych przyczyn, niedomówień, braku porozumienia, szantażu, tajemniczych zniknięć, a nawet – deportacji do kraju piastów, jak również >dania kolejnej okazji< do występu” zespołu pana wiśniewskiego.

na wszystkie strony targany emocjami, zwracam baczną uwagę na to, że koncert (nieodbyty) został już owiany złą sławą czyli osławiony w chicago. piszą o nim w polsce, kraju mlekiem i miodem płynącym, kraju mądrze ułożonej młodzieży co usiedzieć na miejscu nie może i za chlebem powędrowała. piszą o tym w ameryce, kraju gdzie młodzież owa osiąść postanowiła i za przykładem ojców swych, dziadów i jeszcze nie wiadomo kogo drepcząc w miejscu, zespół “ich troje” odmieniać rozpoczęła przez przypadków siedem (7):

Mianownik (M) Kto? co? – miał przyjechać zespół “ich troje”
Dopełniacz (D) Kogo? czego? – lecz nie ma zespołu
Celownik (C) Komu? czemu? – się przyglądam polonijnym twarzom
Biernik (B) Kogo? co? – jakieś widzę poruszenie takie
Narzędnik (N) Kim? czym? – posługuję się językiem polskim
Miejscownik (Ms) O kim? o czym? – mówię o niedomówieniach i tekstach prostackich
Wołacz (W) o! nadeszła wielka zmiana na rynku polonijnym!

takie to właśnie w dniu dzisiejszym myśli mnie niepokorne odwiedziły, tautologizmów w tychże tekstach niewybrednych wytykać nie zamierzam… choć zima jeszcze nie tak blisko to dziś nie zamierzam namawiać nikogo do odszukania swetra 🙂 bo po co? czyż ważne jest kto komu laskę* zrobił by koncert się odbył?

przyjacielowi (w l.mn., celownik) – wpis ten dedykuję!

A kto chce rozkoszy użyć, niech idzie w wojence służyć!
Na wojence tak to ładnie, Kiedy ułan z konia spadnie

* p.s. przepraszam najmocniej na myśli miałem – łaskę.