We wtorek po południu, wróćmy na moment do roku 1967. W styczniu The Doors wydali swój pierwszy album o którym napisałem w To koniec, wojna w Wietnamie trwa w najlepsze, a 29 stycznia odbył się w San Francisco Mantra-Rock Dance. Wydarzenie, które po latach zostanie nazwane „ostatecznym odlotem” lub po prostu „głównym wydarzeniem duchowym ery hippisów w San Francisco”.

W trakcie trwania Mantra-Rock Dance zaprezentowały się jedne z najbardziej znanych kalifornijskich grup rockowych tamtych czasów. Byli to Grateful Dead oraz Big Brother and the Holding Company z Janis Joplin, a także stosunkowo nieznana wówczas grupa Moby Grape. Zespoły zgodziły się nie tylko wystąpić za darmo, ale cały dochód został przekazany lokalnej świątyni Hare Kryszna.

Wydarzeniu towarzyszył świeżo przybyły do USA A. C. Bhaktivedanta Swami Prabhupada czyli krótko mówiąc Indyjski nauczyciel duchowy i założyciel-preceptor Międzynarodowego Towarzystwa Świadomości Kryszny (ISKCON), powszechnie znanego jako „Ruch Hare Kryszna”. Udział liderów kontrkulturowych znacznie zwiększył popularność tego wydarzenia; wśród nich był poeta Allen Ginsberg, który poprowadził śpiewanie mantry Hare Kryszna na scenie wraz z Prabhupadą, oraz promotorzy LSD Timothy Leary i Augustus Owsley Stanley III.

Tamtego roku pogoda sprzyjała występom muzycznym i koncertom, w Polsce przede wszystkim mobilizowała władzę komunistyczną do działania. W połowie czerwca odbył się VI Kongres Związków Zawodowych na którym to Gomułka wygłosił słynną mowę, w której Żydów mieszkających w Polsce określił mianem „piątej kolumny”. W lipcu 1967 roku zorganizowano po raz pierwszy Festiwal Piosenki Żołnierskiej w Połczynie-Zdroju, przeniesiony później do Kołobrzegu, od tego czasu impreza ta będzie się odbywać co roku.

Zespół The Moody Blues w tym czasie ledwo wiązał koniec z końcem, po dwóch latach występów, jako niezbyt dobrze radząca sobie biała grupa R&B, potrzebowali jak nigdy czegoś co pomoże im zaistnieć na rynku. Pomoc nadeszła zupełnie nieoczekiwanie. Zaoferowano im nagranie adaptacji IX symfonii e-moll Antonína Dvořáka dla nowo utworzonego oddziału Decca Records – Deram, w celu zaprezentowania możliwości najnowszych technik nagraniowych.

We wtorek, 9 maja 1967 muzycy The Moody Blues weszli do studia nagraniowego. Firma będąca częścią koncernu MCA Inc. eksperymentowała w tamtym czasie z techniką nazywaną Decca Panoramic Sound, mającą za zadanie podnieść jakość dźwięku stereofonicznego. Efekty pracy firmy skierowane były przede wszystkim do słuchaczy muzyki klasycznej.

Nagrania trwały do 3 listopada. Drugi studyjny w karierze zespołu, a pierwszy koncepcyjny album Days of Future Passed został wydany 10 listopada 1967 roku w Wielkiej Brytanii, a 11 listopada w Stanach Zjednoczonych. Kilka dni później bo 24 listopada 1967 roku w Polsce na X Plenum KC PZPR zapadła decyzja o wprowadzeniu podwyżki cen mięsa i jego przetworów.

Jeśli nie tańczyłeś z Nią przy dźwiękach Nights in White Satin to tak jakbyś Jej nigdy nie poznał. Jeśli wcześniej nic nie słyszałeś o The Moody Blues to faktem jest, że nie słyszałeś muzyki, która budowała dzisiejszy rynek muzyczny. A o czym opowiada ten album? Co ukryte jest w poszczególnych utworach, w tych dźwiękach, opowiem za tydzień w kolejny wtorek po południu.