Okres Zhou ma fundamentalne znaczenie dla chińskiej cywilizacji. To wtedy zaczęto wytapiać żelazo, a technika wytopu brązu osiągnęła niespotykane w ówczesnym świecie wyżyny. Pismo przeszło ewolucję od początkowych tzw. napisów na kościach wróżebnych do bliższych współczesnym znakom tzw. napisów na brązach.

Dowody archeologiczne wskazują, że hot pot (gorące kociołki) pojawiły się w okresie panowania Dynastii Zhou. Pierwsze, metalowe trójnogi do trzymania naczynia, są ich najwcześniejszymi znanymi prototypami. W tym czasie każdy z członków szlachty miał swój osobisty garnek wykonany z brązu, który nazywany był ran lu. Główną częścią ran lu był mały piecyk umieszczony nad płonącym węglem drzewnym.

Przez lata technologia zmieniała rodzaj materiału z którego wykonywano gorące kociołki, a także sposób jego podgrzewania, jedno nie uległo zmianie – wspólne spożywanie posiłku i przyjaźń, a do tego wyjątkowa atmosfera spotkania wypełniona wspaniałą muzyką, to o tym będzie dzisiejsza historia.

Wspólne spożywanie posiłku może wzmocnić przyjaźń i zjednoczyć członków rodziny, przyjaciół lub kilka osób wspólnie zasiadających przy gorącym kociołku ustawionym pośrodku stołu, którzy jedząc, rozmawiaj bez pośpiechu. Miła atmosfera takiego spotkania sprawia, że ludzie czują się komfortowo, że stają się, krótko mówiąc, zrelaksowani. Chociaż gorący kociołek (hot pot) wydaje się być bardziej popularny w zimne, zimowe wieczory to zapewniam, że również teraz smakuje wyśmienicie i spełnia swoją rolę.

Nasz gorący kociołek (hot pot) przygotowaliśmy w wersji wegetariańskiej, nie użyliśmy do tego mięsa. Rozpoczęliśmy od zagotowania wody i dodania bulionu na oleju roślinnym z przyprawami oraz podanego osobno suchego proszku dla wzmocnienia intensywności smaku. Do gotującego się wywaru dodaliśmy kilka grzybów portobello (mogą być shitaki), korzeń imbiru, odrobinę zielonego szczypiorku oraz kolendrę.

Warzywa które użyliśmy do naszej wersji hot pot (gorącego kociołka) to: brokuły, plasterki kartofli zwykłych oraz tzw. słodkich, liściaste warzywa typu kapusta pekińska, bok choy, szpinak, świeże grzyby (dowolne), 3 rodzaje tofu – np. regularny twardy, wędzony z przyprawami. Składniki pokroiliśmy na małe kawałki nadające się na jeden kęs. Trafiały one prosto z garnka do małej miseczki z sosem do maczania.

Sos do maczania i baza naszego hot pot stworzona została z drobno pokrojonego szczypiorku, cilantro (kolendra), a do tego wszystkiego dodaliśmy znakomitego sosu sezamowego! Po zamoczeniu porcji w sosie można było jeszcze skorzystać z przyprawy, która dołączona była do zestawu bulionowego.

Wrzuciliśmy do garnka pierwsze warzywa, a potem wszystko potoczyło się samo. Piękna muzyka, czas wspólnie spędzony, a przede wszystkim niezapomniane wspomnienia smakowe. Ze względu na dużą popularność tego sposobu jedzenia, gorący kociołek (hot pot) stał się główną atrakcją turystyczną w niektórych regionach Chin.

Nasz przykład pokazuje, że często to, co wydaje się nieosiągalne jest w zasięgu ręki, zależy od nas. By być razem nie trzeba jechać do drogiej restauracji, a zamorskie podróże nie są wymagane by spróbować nowych smaków. Wspólny posiłek przy dobrej muzyce z przyjaciółmi jest możliwe tu  i teraz, nie potem. Polecam i pozdrawiam!