Kobiety z Chicago i okolic po raz drugi wyszły na ulice miasta protestując w ten sposób przeciwko prezydenturze Donalda Trumpa. Szacowana przez media ilość osób, które wzięły udział w proteście to grubo ponad 300 tysięcy. Główna organizatorka wiecu Jessica Scheller, nie zawahała się przed kamerami telewizyjnymi powiedzieć: „Energia którą czułyśmy przez cały rok od momentu ostatniego marszu wciąż jest w nas i świadczy, raz na zawsze, że ruch kobiet odrodził się na nowo. Teraz już tylko czas pokaże ile potrafimy osiągnąć razem.”

Rok temu marsz kobiet zupełnie niespodziewanie wyłączył cześć śródmieścia Chicago z ruchu, zalała go fala ćwierć miliona ludzi rozpalonych tą samą niechęcią do wyboru nowego prezydenta U.S.A. Donalda Trumpa. Część obywateli Stanów Zjednoczonych zastanawiała się jak szybko tempo wzrostu tej niechęci opadnie, okazało się, że nic takiego nie nastąpiło, a wręcz przeciwnie. Pojawiły się nowe ruchy prospołeczne jak kampania #MeToo skierowana przeciwko niewłaściwemu zachowaniu mężczyzn wobec kobiet, to zaostrzyło wewnętrzną energię kobiet do działania, zapał do mówienia głośno o ich obawach w roku 2018.

Marsz w Chicago nie był jedyny Tego dnia odbyło się kilkanaście mu podobnych w największych miastach U.S.A. Odpowiadając na liczne pytania mediów, organizatorzy tegorocznego marszu powiedzieli, że zdecydowanie zmienił się powód dla którego ludzie maszerowali. Niechęć wynikająca z wyboru na 45. prezydenta Donalda Trumpa została zamieniona na skoordynowane działania zmierzające do zablokowania jego ponownego wyboru, na szczeblu lokalnym, stanowym i krajowym. Oficjalnie, miasto Chicago, nie wydało jeszcze żadnych podsumowań sobotniego poranka. Jedno jest pewne, frekwencja zdecydowanie przekroczyła to co stan Lincolna obserwował w ubiegłym roku. Dziś, setki osób uczestniczących w marszu, nosiło bardzo charakterystyczną różową czapkę. Co najważniejsze, pogoda dopisała, słoneczny, ciepły poranek stycznia, jak tamtego roku, sprzyjał protestującym.

W tym roku z powodów ode mnie nie zależnych nie mogłem uczestniczyć w marszu, chcę jednak zapewnić, że wspieram wszystkie osoby w ich dążeniach do osobistej wolności wyboru i prezentowania swoich poglądów. Jak napisałem wcześniej, nie było mnie… teraz chcę pokazać fotografie, które wykonałem roku temu, a pewnie wielu z was nie są one bliżej znane. Było mi dane uczestniczyć w spotkaniu kandydata Donalda Trumpa na urząd prezydent ze środowiskami polonijnymi. Wcześniej miałem przyjemność być fotografem podczas wizyty Lecha Wałęsy, Bronisława Komorowskiego i Baracka Obamy w Chicago. Dawno nie miałem tak negatywnych odczuć związanych z człowiekiem, który wytykając mnie palcem, ochroniarzom meldującym mu kto będzie fotografem i gdzie będę stał zapytał: „Co to za facet!?”

Jakiś czas temu obiecałem sobie, że więcej nie powrócę do tematów politycznych i mam nadzieję, że ten wpis nie będzie odebrany jako tego zaprzeczenie. Chcę napisać, że jako obywatel tego kraju, a przecież Polak, wciąż jestem zdruzgotany postawą ziomków czynnie, aktywnie i z pełną świadomością popierających człowieka jakim jest obecny prezydent. Z całym szacunkiem do mówiących językiem Norwida i Słowackiego, to nie ma najmniejszego sensu […] rozumiem, że droga wewnętrznego przebudzenia może być długa, szkoda tylko, że podczas jej trwania zaistnieje tak wiele złych spraw, których naprawa zajmie kolejne lata…

Prezydent, jeszcze jako kandydat podczas historycznego już spotkania, obiecał zwrot wraku ze Smoleńska i zniesienie wiz obywatelom Polski. Nie nastąpiło to i nie nastąpi. Natomiast z dnia protestu kobiet dwie fotografie utkwiły mi w pamięci, poniżej je prezentuje, a reszta, niczym w dramacie Szekspira, niech pozostanie milczeniem tylko czy rodacy czytali „Hamleta”?