trzymając się za ręce, pokonywaliśmy kolejne schody
tam na samej górze było już łatwiej, szliśmy
przed nami na zimnej posadzce leżał,
jak to wymówić, martwy anioł
kim był?

powoli otwierały się kolejne drzwi
za nimi następne i tak wiele razy
w końcu te ostatnie, najważniejsze, drzwi ogrodu
powoli zanurzaliśmy się w zieleń, weszliśmy w ogród
–
zwiedzanie ogrodu było podzielone na wiele etapów, cykli jak wolisz je nazwać
byłaś w nich małą dziewczynką, a także kobietą
przed nami cała przyszłość, wieczność… szeptałaś
teraz, po lewej, mijaliśmy to co nienazwane
–
nasza przyszłość została wyobrażona
właśnie tak, tak po prostu wymyślona
nie wiem czy wtedy miałaś oczy otwarte, a może wpółprzymknięte
zapewne było to zwycięstwo umysłu nad ciałem
zwyciężył by poddać się
–
na trawiastym chodniku, na trawie, w trawie
małe wgłębienie, tam, dalej
czułem się jeszcze poniżej niego
całkiem zwyciężony, pokonany, spełniony
–
swoim zwyczajem rozbiłaś szklankę, przydeptując obcasem
mocno
widziałem zaciśnięte usta
ogród ma tylko jedno wyjście
na zdrowie!