Powiedziałbym, uniwersalne to święto. Wiele ważnych obyczajów związanych jest z Dniem Pojednania (Yom Kippur). Zaczynając od głębokiej modlitwy przez biczowanie się, aż do złożenia w „zastępstwie” ofiary w postaci koguta lub kury. Ten ostatni rytuał nazywany jest kapparot, a wszystko to po to, by ofiarujący dostąpił długiego życia w pokoju.

Jednak nie to przyciągnęło moją uwagę ku temu świętu.

Ki Anu Amecha V’atah Elokeinu,
Anu Vanecha V’atah Avinu.
Anu Avadecha V’atah Adoneinu,
Anu K’halecha V’atah Chelkeinu.

For we are your people and You are our G‑d,
We are Your children and You are our Father.
We are Your servants and Sou are our Master,
We are Your congregation and You are our portion.

Tobie jesteśmy Twoimi ludźmi, dla nas jesteś naszym Bogiem
Jesteśmy Twoimi dziećmi, a Ty jesteś dla nas Ojcem
Jesteśmy Twoimi sługami, a Ty jesteś naszym Mistrzem
Jesteśmy Twoją kongregacją, a Ty jesteś jej częścią

Tego dnia odmawia się wiele modlitw wśród nich jest jedna, która prosi najwyższego o przebaczenie i unieważnienie złożonych, a nie dotrzymanych, przyrzeczeń religijnych. W synagogach podczas nabożeństw publicznie wyznaje się grzechy i wysławia Boże miłosierdzie. Podczas świętych rytuałów wspomina się zmarłych.

Jest też element wyjątkowo mi bliski. Podczas Dnia Pojednania (Yom Kippur) prosi się osoby przez nas skrzywdzone o przebaczenie. Chociaż różni mnie poziom wrażliwości, to z tym jednym zgadzam się, bowiem bez miłości nie ma naszej przyszłości. I tu dochodzę do sedna mego postrzegania. Coraz częściej, każdego dnia, doświadczam uczucia, że święto to jest niezbędne coraz większej ilości ludzi.